تاریخچه اکو(قسمت اول)

اتحادیه اروپا و آسه آن از نمونه های بارز و موفق همکاری منطقه ای می باشند که اولی با اهداف صرفا اقتصادی شروع و به تدریج در مسائل سیاسی نیز وارد شد در حالیکه دومی بدوا اهداف سیاسی و امنیتی را دنبال نمود ولی بعدا همکاری های اقتصادی را محور کار خود قرار داد.
منافع مشترک مهمترین عامل همکاری منطقه ای می باشد و وابستگی متقابل کشورهای یک منطقه به گونه ای است که ضامن حف منافع فراوان اقتصادی برای کل منطقه خواهد بود.
در عین حال عضویت در یک سازمان منطقه ای با استقلال عمل و حاکمیت کشورهای عضو مغایرت ندارد. از نظر اقتصادی اصولا علت روی اورن به اتحاد ،کس قدرت،ثروت و رفاه عمومی ار طریق استفاده توام از دو اصل مغایر عنی تجارت آزاد و سیاستهای حایتی است.
تغییر و تحولات سریع منطقه ای و جهانی در سالهای اخیر ،اهمیت همکاریهای منقه ای و نیاز به ان را تشدید نموده است.
در این مدت کوتاخ منقه گرایی توانسته است به عنوان یک روش مشروع و مورد قبول تمامی دولتها در بدست اوردن منافع ملی تلقی گردد که این خود موفقیت بزگی در رون جهان شمولی تجارت و اقتصاد محسوب می شود.
شکل گیری اکو و عوامل پیوستگی آن
بعد از جنگ جهانی دوم تعداد سازمانهای منقه ای که نه تنها از نظر اقتصادی بلکه به جهت تامین صلح و امنیت منطقه و جهان نیز از اهمیت برخوردار بودند،گسترش زیادی یافتند.تشکیل کنفرانس توسعه و تجارت سازمان ملل متحد(آنکتاد) در 23 مارس 1964 و تعیین نمودن دهه 1960 به عنوان دهه توسعه و عمران کشورهای در حال رشد ،به این همکای سرعت بیشتری بخشید . کنفرانس توسعه و تجارت،توجه کشورهایدر حال توسعه را به این باور معطوف نمود که باید همکاری و وحدت خود را تقویت نموده و برای رشد صنایع و تجارت،همکاری های منطقه ای نزدیکتری را بنا نهند.با توجه به این امر سه کشور ایران،پاکستان و ترکیه از دیر باز دارای پیوندهای تاریخی با یکدیگر بودند تصمیم به تشکیل سازمانی جهت همکاری های منطقه گرفتند.
در اجلاس مذکور سران سه کشور ملاحظه نمودند که لزوم عقد موافقت نامه های اقتصادی منطقه ای برای تسریع و رشد اقتصادی بین جوامعی که دارای علائق مشترکی می باشند،از مظاهر برجسته و خصوصا بارز عصر حاضر می باشد و این موضوع و مساعی پی گیری که در نیل به هدفهای اقتصادی و تحکیم مبانی همکاری های عمرانی منطقه ای از طرف کشورهای مختلف به عمل می آید هم اکنون مقبول و مورد موافقت مقامات بین المللی قرار گرفته است.
سران یه کشور ضمن تائید مراتب فوق مقرر داشتند از امکانات وسیعی که هم اکنون بین سه کشور برای عقد این قرارداد همکاری های اقتصادی موجود می باشدحداکثر استفاده بعمل می اید.بیدین منور تصمیم گرفته شد که مساعی مشترک هر چه بیشتر سه کشور در راه تسریع و تحقق آمال و هدفهای این همکاری سه جانبه معمول کردد . بنابراین در اعلامیه مشترک تشکیل سازمان همکاری عمران منقه ای (آر.سی.دی)سران سه کشور موافقت اصولی خود را در موارد زیر اعلام داشتند:
1. ایجاد مبادله ازاد یا آزادتر کالاها به وسائل عملی گوناگون از قبیل انعقاد قراردادهای بازرگانی .
2. بقراری مناسبات و همکاری بیشتر بین اطاقهای بازرگانی موجود و احیانا تاسیس اطاقهای بازرگانی مشترک.
3. تنظیم و اجرای برنامه های طرح مشترک بین سه کشور.
4. تقلیل نرخهای پستی بین سه کشور به میزان تعرفه های داخلی.
موافقت نامه بین دولت حمهوری اسلامی ایران و سازمان همکاری اقتصادی درباره حقوق ،مزایا و مصونیت های دبیرخانه اکو
دولت جمهوری اسلامی ایران و سازمان همکاری اقتصادی